Tendinopatia ścięgna Achillesa
To dość powszechne, że ćwicząc skupiamy się przede wszystkim na redukcji tkanki tłuszczowej, czy pracy mięśni. Niestety, znacznie mniej uwagi zwracamy na ścięgna oraz adaptowanie ich do przyjmowanych obciążeń. To może skończyć się tendinopatią, czyli patologicznym schorzeniem powodującym zapalenie ścięgna.
Zwykle nie zastanawiamy się nad ich istnieniem, póki nie odczuwamy bólu, ograniczonej ruchomości i wreszcie – obrzęku. Co jest przyczyną tendinopatii? Przede wszystkim wykonywanie przez długi czas tych samych czynności. Tyczy się to nie tylko sportu, ale również czynności zawodowych. Ryzyko kontuzji rośnie wraz z wiekiem.
Jeśli Achilles już woła o pomoc, unikajmy miliona złotych myśli zamieszczonych na forach internetowych. Zalecam wizytę u specjalisty. Zwłaszcza, że leczenie musi być poprzedzone diagnozą.
Naukowcy zwracają uwagę na trzy etapy, w jakich może się znajdować nasze ścięgno. Pierwszym z nich jest „reactive tendinopathy”, z którym spotkamy się w następstwie uderzenia, albo po jednostkowym przeciążeniu. Wystarczy, że przestaniemy się forsować i po niedługim czasie nasz organizm wraca do normy.
W jakim stanie jest Twoje ścięgno?
Co innego, gdy spotka nas drugi etap, czyli „Tendon disrepair”. Już samo tłumaczenie podpowiada nam popsucie/zaniedbanie/zniszczenie ścięgna. To zaburzenie gojenia. Przy czym, wciąż mamy do czynienia z etapem odwracalnym. Wśród zaleceń jest fizjoterapia, która przywróci procesy gojenia na właściwe tory. Także trening medyczny pozwoli ścięgnom Achillesa powrót do obciążeń.
„Degenerative tendinopathy”, czyli tendinopatia degeneracyjna to już duży problem, bo nie jesteśmy w stanie naprawić zdegenerowanych części. Pozostaje leczenie obszarów ścięgna dotkniętego wcześniejszymi etapami.
Co ciekawe, ostatni etap najczęściej dotyka sportowców amatorów, którzy do sportu podchodzą raczej w sposób rekreacyjny. Dużo ćwiczeń, mało regeneracji i efekty gotowe. A zatem trenujmy tak, by dać szansę naszym ścięgnom na odpoczynek.
WSKAZANIA:
Praca mięśniowo-powięziowa na całej grupie kulszowo-goleniowej, mobilizacja ścięgna Achillesa, pintoterapia, suche igłowanie, fala uderzeniowa, Terapia TECAR (biostymulacja tkanek), IASTM terapia narzędziowa, ćwiczenia ekscentryczne ze stopniowym zwiększaniem obciążenia.
Wykorzystujemy tu nie tylko ekscentrykę, ale też ćwiczenia izometryczne i koncentryczne. Cały plan treningu dostosowujemy do pacjenta, jego aktywności fizycznej i poziomu bólu. W późniejszym etapie wykorzystujemy zaawansowane ćwiczenia funkcjonalne, zaczynając od elementów z powolnym ruchem, przechodząc do szybkości. Pomocne są także ćwiczenia HSR (heavy slow resistant), gdzie wykonujemy wolne powtórzenia koncentryczne i ekscentryczne z dużym obciążeniem.